Ik vond het geen gemakkelijke opdracht. De week voorafgaand aan de inhuldiging van Willem-Alexander was ik in het geboorteland van diens echtgenote, Máxima Zorreguieta. Samen met collega Kees Elenbaas ging ik op zoek naar verhalen. Hij voor radio, ik voor TV. Ik had alleen op de dag zelf een cameraman, de rest heb ik zelf gefilmd, dat maakte het een extra intensief karweitje: gelukkig was Kees er om te helpen.
Al snel bleek er nauwelijks echte interesse bij de meeste Argentijnen. Die hebben teveel andere zaken aan hun hoofd, zoals de toenemende economische problemen in het land. De chef van de buitenlandredactie van de conservatieve krant La Nación legt uit waarom:
Oranjekoorts was ver te zoeken, vrijwel niemand uit de omgeving van Máxima wilde met journalisten spreken. Gelukkig wilde ontwerpster Graciela Naum dat wel: het gesprek met haar werd een van de best bekeken internetreportages van de dagen voorafgaand aan de inhuldiging:
Ook de Argentijnse biografen van Máxima wilden met ons praten, apart van elkaar vanwege agendaproblemen: een van hen, Soledad Ferrari, moest naar Nederland om daar verslag te doen van de festiviteiten in Nederland…
We spraken ook nog met de voorzitter van de Dwaze Moeders, maar die kon zich haar ontmoeting met Maxima nauwelijks herinneren. We brachten een bezoek aan het roddelblad Gente,waar ze druk bezig waren met de voorbereidingen voor een Maxima-special. Dat en nog veel meer heeft de uitzending nooit gehaald.
Tot de dag voor de inhuldigingsceremonie was volstrekt onduidelijk of de stad Buenos Aires nog iets zou organiseren ter gelegenheid van de inhuldiging. Pas op 29 april wist ik het zeker: er kwam een eerbetoon. Ik filmde kort voor het begin van het Acht Uur Journaal de voorbereidingen daarvan, het begin van mijn repo voor die avond:
Het was een bescheiden feestje, dat eerbetoon:
Het was duidelijk: de interesse van de gemiddelde Argentijn voor het Nederlandse feestje was beperkt, die avond van de 29e, maar ook op de dag van de inhuldiging. In de stad was nauwelijks iets te merken van de voor Nederland zo belangrijke festiviteiten. Ik was vrijwel de hele dag op de paardenrenbaan van Buenos Aires, waar de Nederlandse ambassade iets had georganiseerd, zie het Journaal van de 30e april, op ongeveer 21 minuten en 40 seconden.
Kees Elenbaas maakte minstens zoveel reportages en deed een groot aantal live gesprekken voor de radio uitzending.
En dat terwijl er niet zo veel te berichten was over de inhuldiging in Argentinië, want het leven in Buenos Aires ging gewoon door, Argentijnse koningin of niet.
Marc Bessems 